وقتی زخم، از خودم شروع میشه...
زخم رابطه، زخم نادیده گرفته شدن، زخم بیاحساسی طرف مقابل، زخم کافی نبودنِ آدمی که روبرومونه...
این جملهها برای تو آشنا نیست؟ شاید بارها شنیدی یا خودت گفتیشون.
اما بذار یه سؤال مهم بپرسیم:
آیا همیشه دیگران مقصرن؟! یا ما هم سهمی توی زخمی شدنهامون داریم؟
دیدگاه من اینه: آدم ناپخته همیشه زخم میخوره
بذار باهات رو راست باشم عزیزم.
آدمی که هنوز به پختگی نرسیده، شبیه یه پوست نازک و خامه.
یه پوست نازک، فرقی براش نمیکنه زخمش رو کارد بزنه یا یه برگ کاغذ... زخمی میشه. چون هنوز مقاوم نشده.
همینطور آدم ناپخته، با یه کلمه بیجا از طرف مقابل، یا یه بیتوجهی کوچیک، میسوزه، میلرزه و بعد، میره سراغ روانشناس و میپرسه: «چرا همه زخمم میزنن؟»
اما واقعیت اینه... تو هنوز آماده نبودی
- تو هنوز نیومدی روی خودت کار کنی.
- تو هنوز مرز نذاشتی.
- تو هنوز یاد نگرفتی که چجوری احساساتتو تحلیل کنی.
- تو هنوز نمیدونی چطوری نیازتو با احترام بیان کنی.
پس لطفاً قبل از اینکه بگی "همه بهم زخم میزنن"، از خودت بپرس:
- آیا من برای این رابطه پختهام؟
- آیا توقعم واقعبینانهست؟
- آیا این احساسم بجاست؟
- اصلاً الان وقتشه که بخوام یا باید صبر کنم؟
- آیا جای گفتوگو هست یا غر زدن؟
- آیا طرف مقابلم ظرفیت درک حرف منو داره؟
رابطه سالم، پوست زخمی نمیخواد...
رابطه سالم، به آدمی نیاز داره که خودش رو بشناسه.
نه کسی که با هر تلنگری فرو بریزه، شاکی بشه، دیواری از انتظار بکشه و تهش بگه: «هیچکس منو نمیفهمه.»
بیرحمانهست؟ شاید. اما رشد یعنی شجاعتِ پذیرش واقعیت.
حرف آخر
هر زخمی، یه دعوت به رشد پختهتره.
هر زخمی، یه آلارم که وقتشه قویتر شی، نه متوقعتر.
از جایی به بعد میفهمی:
زخمی که از بیرون میاد، فقط تا لایهای اثر داره. اونی که از درون باشه، میتونه پوستتو سفت کنه؛ میتونه تو رو تبدیل کنه به نسخهای که دیگه با یه جمله نمیلرزه.
اگه تو هم آمادهای پخته شی...
من اینجایم که کنارت باشم.
- بیا به دوره صدای درون– دورهای برای آدمهایی که میخوان زخماشون رو تبدیل به قدرت کنن.
- یا اگه دنبال درک عمیقتری از روابط انسانی هستی،دوره تحلیل رفتار متقابل رو از دست نده.
- برای همراهی بیشتر، عضو کانال تلگرام شو.
نویسنده: علی معینی، کوچ روابط و فن بیان | www.amcoach.ir